Polityka bezpieczeństwa narodowego Polski
Podstawowe zasady polskiej polityki bezpieczeństwa:
- traktowanie bezpieczeństwa w sposób kompleksowy
- realizowanie polityki b. zgodnie z Konstytucją
- kierowanie wartościami, ideami i zasadami realizującymi
wizję wolnej i demokratycznej Europy
- wiązanie b. państwa z b. bezpieczeństwem państw NATO i
UE
- dążenie do tego, aby użycie siły na arenie
międzynarodowej było wynikiem prawa do obrony
NATO- pakt północnoatlantycki, organizacja polityczno-
militarna; 4 IV1949 w Waszyngtonie
ONZ - Organizacja Narodów Zjednoczonych
OBWE - organizacja Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie
Siły Zbrojne Organizacji Narodów Zjednoczonych - podstawą ich działania jest Karta Narodów Zjednoczonych, która upoważnia
Radę Bezpieczeństwa do podejmowania wszelkich decyzji na wypadek zagrożenia
pokoju
Żelazna kurtyna - określenie podziału politycznego Europu po II wojnie.
W skład systemu obronnego wchodzą:
- siły zbrojne: wojska lądowe, lotnicze i obrony powietrznej, marynarka wojenna
- system obrony państwa: siły zbrojne, układ pozamilitarny, system kierowania obronnością
Prezydent - zwierzchnik sił zbrojnych w czasie pokoju
Rada ministrów - prowadzi politykę wew. I zagraniczną
Sejm i senat - uchwalają ustawy dotyczące bezpieczeństwa kraju, sejm
zatwierdza stan wojenny
Rada bezpieczeństwa narodowego - organ doradczy głowy
państwa
Ministerstwo Obrony Narodowej - kieruje armią w
czasie pokoju
Wojska operacyjne - współpracują z NATO
Siły obrony terytorialnej - zabezpieczają
działania wojsk operacyjnych i zapewniają bezpieczeństwo wewnętrzne
W strukturze pozamilitarnych ogniw systemu obronnego są:
- ogniwa informacyjne - realizują zadania związane z ochroną i propagowaniem polskich interesów
na arenie międzynarodowej
- ochronne - zapewniają warunki bezpiecznego funkcjonowania organów państwa i ochronę
ludności cywilnej i majątku narodowego
- gospodarcze - zapewniają materialne podstawy realizacji zadań obronnych i przetrwanie
ludności cywilnej w warunkach zagrożenia
Żołnierzowi: zapewnia się zakwaterowanie, wyżywienie, umundurowanie,
strój sportowy, bieliznę, środki czystości i higieny osobistej; przydziela się
sprzęt wojskowy, broń indywidualną
Formy służby wojskowej - zasadnicza służba
wojskowa, studentów i absolwentów szkół wyższych, żołnierzy
rezerwy.
Przełożony - żołnierz, który ma prawo rozkazywania oraz sprawowania władzy
dyscyplinarnej w stosunku do podwładnych
Starszy - żołnierz, który ma wyższy stopień
Formy wypełniania obowiązku obrony ojczyzny : służba
wojskowa, przysposobienie obronne, uczestnictwo w samoobronie, świadczenie na
rzecz obrony
Zadania obrony cywilnej w czasie wojny:
- wykrywanie zagrożeń, ostrzeganie, alarmowanie
- organizowanie ewakuacji ludności
- przygotowanie budowli ochronnych
- zaciemnienie i wygaszenie oświetlenia
- organizowanie i prowadzenie akcji ratunkowych
- udzielanie pomocy medycznej
- walka z pożarem
- zaopatrywanie ludności w sprzęt i środki ochrony
indywidualnej
- pomoc w celu utrzymania i przywrócenia porządku
- przywracanie działania niezbędnych służb użyteczności
publicznej
- ochrona żywności, innych dóbr
- działalność planistyczna i prace organizacyjne
- przygotowanie ludności do uczestnictwa w powszechnej
samoobronie
- zabezpieczenie dóbr kultury
Zadania OC w czasie pokoju:
- planowanie przedsięwzięć w zakresie obrony cywilnej
- przygotowanie schronów i ukryć
- prowadzenie szkoleń
- współdziałanie w zwalczaniu skutków klęsk żywiołowych